[1] M.M. Ardehali, rural energy development in Iran: Non-renewable and renewable resources, 2005.
[2] سازمان تحقیقات آموزش ترویج وزارت جهاد کشاورزی، استفاده بهینه از انرژی در کشاورزی و منابع طبیعی. 120 صفحه، 1388
[3] کهربائیان، ا.، و نصیری، ج.، پتانسیل‌های منابع زیست توده در ایران و الویت‌بندی منابع بر اساس قابلیت تولید برق، مجموعه مقالات سومین همایش بهینه‌سازی مصرف سوخت در ساختمان، صفحه 31-23، 1379.
[4] سبزواری، د.، و الماسی، م.، پتانسیل تولید انرژی بیوماس در ایران، دانشکده کشاورزی شهید چمران اهواز، 1385.
[5] قارداشی، ا.، و عدل، م.، گزارش بررسی اقتصادی پروژه زیست توده، گروه انرژی‌های نو، پژوهشگاه نیرو، 1379.
[6] دفتر آگاه‌سازی سازمان انرژی‌های نو ایران، ، انرژی زیست توده، گزارش چهارم، کتابچه آموزشی،1383.
[7] D.I. Stern, Energy and economic growth in the USA. Energy Economics 15, 137–150, 1993.
[8] قارداشی، ا.، و عدل، م.، بیوگاز در ایران، گروه انرژی‌های نو، پژوهشگاه نیرو، سومین همایش ملی انرژی ایران، 1379.
[9] رنگرز، ف.، و مرادی، ش.، انرژی‌های تجدید پذیر در توسعه مناطق روستایی، فصل‌نامه اقتصاد انرژی، شماره 128، صص 35-43
[10] قیصری، م.ح.، بیوگاز، فصل‌نامه داخلی تخصصی دامپروری، سال دوم شماره1، صص 1-4، 1389.
[11] J. A. Burger, “Soil and Long-Term Site Productivity Values,” pp. 165–189 in Bioenergy from Sustainable Forestry: Guiding Principles and Practices. 2002.
[12] مجله تخصصی کارکنان صنعت نفت ایران، زیست توده جایگزین نفت، شماره380، ص 10، 1386.
[13] وزارت نفت، تراز نامه انرژی و آمارتفضیلی صنعت برق ایران، 1389.
[14] P.K. Menyah, Y. Wolde-Rufael, CO2 emissions, nuclear energy, renewable energy and economic growth in the US. Energy Policy 38,2911–2915, 2010.
[15] هراتیان، م.، مدیریت انرژی و کاربرد انرژی‌های تجدیدپذیر، شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان، 1382.
)
