1استادیار، معماری و انرژی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین قزوین، صندوق پستی 16818-34149، medi@arc.ikiu.ac.ir
2دانشجوی دکتری دانشگاه تهران مرکزی
تاریخ دریافت: 11 مرداد 1396،
تاریخ پذیرش: 11 مرداد 1396
چکیده
یکی از منابع آلوده کننده مهم طبیعت، گازهای ناشی از سوختن منابع فسیلی است که هم تولید و هم مصرف آن به دلیل پایین بودن فناوری تجهیزات تولید و مصرف، همواره با آلودگی زیست محیطی همراه است. ضرورت به حداقل رساندن استفاده از سوخت های فسیلی باعث شده تا در جهان، بعد از نسل ساختمانهای سبز که از حداقل انرژی مصرفی برخوردار بودند، ساختمانهای انرژی صفر و انرژی پلاس مطرح شوند چنان که بهره مندی از آن برای هر سازمان یا نهادی که از این سبک ساختمان سازی بهره مند شود، یک امتیاز محسوب می شود. از جمله ویژگی های این سامانه پیچیده آن است که از حداقل اتلاف انرژی برخوردارند، از نور روز در ساختمان استفاده نموده و تمامی انرژی مورد نیاز ساختمان را از منابع انرژی های تجدیدپذیر تامین مینمایند. اما برای به ثمر رسیدن چنین سامانه انعطاف پذیر و هوشمندی، با اهداف پایدار، لازم است تا تمامی گروه های مشارکت کننده متخصص در برنامه ریزی، طراحی و اجرا از نقش خود در رسیدن به هدف مشترک تعیین شده آگاه و نسبت به عملکردهای پیش بینی شده مسئولیت پذیر باشند. هدف از این مقاله تبیین فرآیند همکاری گروه های مهندسی برای رسیدن به یک ساختمان کارا با سطح مصرف انرژی و روش تحقیق در این مقاله برسی منابع کتابخانه ای و تحلیل توصیفی روابط متغیرهای مستقل- وابسته در بحث است. در این مسیر بررسی نمونه های موردی از ساختمان های انرژی صفر و تحلیل عملکرد این ساختمان ها میتواند مفید باشد
[1] P. Torcellini, S. Pless, and M. Deru، Zero , Energy Buildings A Critical Look at the Definition:، Pacific Grove, California،. Available at: http://zeroenergyhouse.co.nz/lighting, August 14−18,2006.
[2] Net-Zero Energy Building, A Classification System Based on Renewable Energy Supply Options، Pacific Grove, California, Available at: http://www.sustainableconstructionblog.com, 2012.
[3] Hansen, H. ,The Integrated Design Process-more holistic approach to sustainable architecture, The 2005 World Sustainable building Conference, Tokyo, 2005.
[4] Singh, P. and Rakesh Vermar, Zero- Energy Building – A review, S- JPSET, Vol. 5, 2014.
ابتدای صفحه